Solasaldian: “Lehentasuna pandemiari aurre egitea da”
2020ko martxoan, 19-20 rugby denboraldia eten egin zen, txapelketen amaiera, entrenamenduen etetea eta zalantzaz beteriko bide zalantzagarri baten hasiera bizi genuen. Hasieratik erabakiak hartu behar izan ziren, pandemiaren bilakaera bera ere ezagutu gabe. Osasun krisia hasi eta hamaika hilabetera, Juan Manuel Iriondo ‘Txapo’ presidenteak eta Jose I. Azurmendi ‘Txusmen’ presidenteordeak DRT – Durango Rugby Taldearen egoera errepasatu dute elkarrizketa honetan.
Nork esango zigun, ezta?
Txapo: Hala da. Inork ezin zuen imajinatu, baina ustekabeko egoera batean sartu gara, aldakorra eta ziurgabetasunez betea.
Osasun-krisia hasi zenetik, nolakoa da Klubaren egunerokoa?
Txapo: egunero-egunero ikasi behar izan dugu arlo guztietan. Ostalaritzaren itxierek eragina izan dute gure tabernan, ERTEak eta alokairuak negoziatzearen inguruko erabakiak hartzera behartu gaitu. Ikasi egin behar izan dugu, eta borondate eta gogo onez aurre egin diogu, baina hori ez zegoen aurreikusita, eta diru-sarreren iturriak murriztuta, egoera ez da erraza.
Txusmen: Kirol arloan gelditzea egokitu zen eta hasieran laburragoa izango zela uste genuen arren, luzea izaten ari da. Hainbat protokolo ditugu (Eusko Jaurlaritza, Federazioa, Aldundia, Durango Kirolak…) eta horiek errespetatu egin behar dira. Gure kasuan, guztietan oinarrituta, Klubaren berezko protokolo bat jarraitzen dugu eta esan dezakegu gainerakoak baino murriztaileagoa eta/edo zorrotzagoa dela. Gure protokoloa hasieratik 100.000 biztanleko 500 kasuko intzidentzia-tasa metatuak arautzen du, eta Durangok zifra hori gainditzen badu, DRTren jarduera gelditu egiten da.
Horregatik ez dute jokatzen gizonezkoen eta emakumezkoen senior taldeek?
Txapo: Ez jokatu, ez entrenatu. Tasa hori gainditzen ez genuenean, gizonezko eta emakumezko senior kategoriako jarduerarekin hasi ginen. Senior mutilek partida bat jokatu ahal izan zuten tasa hori gainditzen ez genuenean, baina orain geldirik gaude.
Txusmen: Zentzugabekeria iruditzen zaigu birusaren transmisio-zifra horiekin “erdiprofesionalak” deitu duten kategoria bat asmatu izana. Gaur egun, gizonezkoen eta emakumezkoen senior kategoriarekin entrenatu eta lehiatu ahal izango genuen, baina Durangorekiko, gure jokalariekiko eta familiekiko erantzukizun sozialeko ariketa eginez ez dugu ondo ikusten. Aire zabaleko kirola izan arren, jende gehiegi jar dezakegu arriskuan eta ez gaude prest. Erabaki horren berri eman genion Euskadiko Errugbi Federazioari, eta onartu egin zuten, baita gainerako klubei aplikatu ere nahi izanez gero. Oso argi daukagu kirol arloan aurtengoa ez dela lehiaketa, kirola egotea baizik; beraz, intzidentzia-tasa hori jaisten denean, prest egongo gara jarduerari berriz ekiteko. Gure egiten dugu “konponbidearen parte izan nahi dugu eta ez arazoaren parte” dioen esaldia.
Egungo egoeran izan daitezkeen aldaketei erantzuten jakin behar dugu eta aldi berean entrenamenduak, arropa, kirol-materiala, protokoloak… antolatzeko lan handia eskatzen du. Hori kudeatzea zaila eta frustragarria da?
Txusmen: Ikuspuntu ekonomikotik tabernaren jarduera galtzen da, baita zenbait esponsorizazio ere, eta horrek eragiten digu. Egia da ligarik gabe gastu batzuk jaitsi egiten direla, baina Klubak, bizirik egoteko, diru-sarrera bat behar du, eta lanean jarraitu behar dugu bilera telematikoekin, familiekin eta klubeko kideekin harremanetan.
Txapo: Dena prest daukagu, baina gure lehentasuna pandemiari aurre egitea da. Kirol-jarduerari berriro ekiten badiogu, herri gisa, Klub gisa eta talde-familia moduan ondo gaudela esan nahiko du. Lehiatzen dena edo ez dena inoiz ez da lehentasunezkoa izan, eta orain ere ez.
Lehiaketaz ari garela, 2019ko udan, DRTk Ohorezko B Mailan jarraitzeko promozioa jokatzeko aukerari uko egin zion. Tinko jarraitzen duzue Euskal Liga baten aldeko apustuan?
Txusmen: 15 urtez Ohorezko B Mailan egon ondoren, egia da mantendu gintezkeela, baina erabaki genuen Euskal Liga indartsu eta erakargarri bat babestu behar dugula eta gure balioetan oinarrituta funtzionatu behar dugula, Iparraldeko errugbia erreferentzia hartuta.
Txapo: Euskal Liga bultzatu nahi dugu, eta beste klub batzuk liga honetan parte hartzea. Erabaki hori hartu zen eta mantentzen jarraitzen dugu.
Beraz, lehiaketa eta emaitzak alde batera utzita, oinarriko balioei, Klub amateurra izateari eta harrobiaren aldeko apustu garbia egiteari dagokienez, nola aurkezten da etorkizuna?
Txusmen: Hain zuzen ere, ditugun balioekin egon gaitezke ondoen, betiere alderdi ekonomikoa salbatzen badugu. Badakigu nolakoak izan nahi dugun, eta orain egitura hori mantentzen jarraitu behar dugu.
Txapo: Amateurrak eta harrobikoak izanik, DRTren etorkizuna ez dago jokoan, kodea gorabehera. Beste klub batzuek, ordea, ez dute dirurik lehiaketarik gabe, eta ezin dute funtzionatu, edo okerrago pasatzen ari dira.
Kirola alde batera utzita, azaroan, DRTtik, laugarren urtez jarraian, Movember mugimendu soziala bultzatu eta babestu zen, maskarak salduz eta bibote klasikoa gehituz. Zer balorazio egiten duzu?
Txapo: arrakasta itzela izan du. Aurreko urteetako mediorik ez izan arren, ekimena aurrera atera ahal izan dugu, baita diru gehiago lortu ere, eta horrek motibatu eta poztu egiten gaitu. Lan sozial hori gabe, DRTa ez litzateke DRTa izango, eta pandemia garaian egonda ere ez dugu alde batera utziko ez hau, ez beste ekimen batzuk. Beti saiatuko gara alternatibak bilatzen gure lan soziala herrian egon dadin.
Azken mezu bat?
Txusmen eta Txapo: Eutsi gogor! DRT Familia gara.
